Veliki srpski pjesnik Aleksa Šantić /1868-1924/, autor antologijskih pjesama „Ostajte ovdje“, „Emina“ i „Veče na školju“, rođen je 27. maja.
Pripadao je mostarskom krugu oko književnog lista „Zora“, koji je pokrenuo sa Jovanom Dučićem i Svetozarom Ćorovićem.
U Mostaru je osnovao Srpsko pjevačko društvo „Gusle“.
U vrijeme Aneksione krize, izazvane 1908. godine austrougarskom okupacijom BiH, pobjegao je u Italiju, a zatim bio poslanik u Bosanskom saboru.
U Prvom svjetskom ratu austrougarske vlasti su ga hapsile kao istaknutog srpskog nacionalistu. U početku je bio pod uticajem srpskih pjesnika Branka Radičevića, Jovana Jovanovića Zmaja i Vojislava Ilića, ali je potom izgradio vlastiti pjesnički izraz, karakterističan po elegičnim i rodoljubivim motivima.
Stihovi su mu muzikalni, a pjesme osjećajne, za nacionalno i socijalno potlačene, s jakim revoltom protiv tiranije.
Pisao je i drame, među kojima su: „Hasanaginica“, „U magli“ i „Anđelija“. Šantić se bavio i prevođenjem sa njemačkog i češkog jezika – najpoznatiji njegov prevod je knjiga stihova Hajnriha Hajnea „Lirski intermeco“.
