Srpski narod cijeni svoji slobodu kao svetost, dar od Boga za koji se borio i izborio, čuvao i sačuvao, gubio i ponovo vraćao. Je li vrijeme da političko Sarajevo konačno shvati da Banjalukom ne može upravljati?
Hvaljena ili osporavana, Republika Srpska je proslavila 9. januar – Dan kada je ostvarena istorijska želja srpskog naroda, koji je tog datuma 1992. godine formirao svoju državu u okviru BiH.
Srpski narod, kao najbrojniji na Balkanskom poluostrvu, ispisivao je istoriju braneći svoju državu i državnost od stranih okupatora i domaćih izdajnika komšija, koji su kao po nekom pravili uvijek bili na strani okupatora, što je srpski narod u 20. vijeku stajalo više od dva miliona poginulih.
A ako se računaju svi ratovi 20. vijeka u koji su Srbi i srpske države bile uvučene, protiv svoje volje, od Balkanskih ratova, pa Prvog i Drugog svjetskog do građanskih ratova u Jugoslaviji i BiH, onda je broj poginulih srpskih braca i civila daleko veći od navedenog.
Srpski narod cijeni svoji slobodu kao svetost, dar od Boga za koji se borio i izborio, čuvao i sačuvao, gubio i ponovo vraćao. Srpski narod s radošću slavi svoju slobodu, ne želeći da svojom slobodom, koju je stekao uz velike žrtve, ugrozi bilo koji drugi slobodarski narod.
Sada je, nažalost, opet došlo vrijeme da se narod u Republici Srpskoj, poslije 32 godine od izborene slobode i formiranja svoje države, ponovo mora braniti političkim sredstvima da sačuva teritoriju, imovinu, narod i slobodu od najezde ponovo istih okupatora, uz koje su opet stale najbliže srpske komšije.
Osporavanje Republike Srpske u njenom državnom obliku je, između ostalog, počelo odmah nakon uspostavljanja mira ukidanjem zastave, grba, himne, vojske, domaćih banaka, kontrole granice i niza drugih nadležnosti, koje je strani okupator pod prijetnjom i pritiskom oduzimao Republici Srpskoj, a sve radi „njihove demokratije i evropskih vrijednosti“.
Da bi potpuno bezvrijednom učinili Republiku Srpsku, zapadni centri moći projektovali su oduzimanje cjelokupne imovine kojom raspolaže Srpska da bi je doveli u potpuno zavisan položaj, dok osporavanjem 9. januara – Dana kada je Republika Srpska proglasila svoju državnost, žele da izbrišu datum njenog rođenja.
Ukidanjem ovih osnovnih vrijednosti, postojanje Republike Srpske bilo bi ravno čovjeku koji nema nikakvih dokumenata kojim bi mogao da dokaže svoje postojanje.
U svojoj patološkoj mržnji da ospori Republiku Srpsku u svakom pogledu, najveća briga političkog Sarajeva ovih dana bila je ko /ne/će da dođe u Banjaluku na obilježavanje Dana Republike Srpske.
Zašto političko Sarajevo pati od srpskog kompleksa i želi da potre sve srpsko i Srbe, iako, prve komšije vrlo često, što je istorijska činjenica, imaju identičnim prezimenima sa srpskim?
Dan nakon veličanstvene proslave Dana Republike Srpske, koju je svaki stanovnik Republike Srpske doživljavao kao dio sebe, političko Sarajevo je, umjesto čestitki, upućivalo uvrede.
Tako je član bošnjačke stranke Naroda i pravde Denis Zvizdić izjavom da je „9. januar jedan od najmračnijih datuma u hiljadugodišnjoj istoriji BiH“, te da je Republika Srpska tog dana „organizovala sramotnu, anticivilizacijsku i provokativnu proslavu“ pokazao da je izdanak patološke mržnje prema Srbima i njihovim značajnim datumima. Zvizdića treba podsjetiti na istorijsku činjenicu da se Bosna kroz istoriju provlači kao geografski pojam na kome su dominantnu ulogu imali srpski kraljevi. Da je tako dokaz mu je „Tvrtko u Sarajevu“.
I Zvizdićev stranački šef Elmedin Konaković ništa manje ne osporava obilježavanje Dana Republike Srpske, ali tvrdnjom da su srpski političari „najproblematičniji dio trenutne parlamentarne većine“ samo pokazuje da je na nivou političara slabog intenziteta.
Da postoji patološka mržnja prema Srbima i Republici Srskoj, projektovana u političkom Sarajevu, dokaz je jučerašnji protest zbog srpske trobojke na pravoslavnoj crkvi u Konjicu, paljenje srpske zastave u Zenici, ali i ovih nekoliko naslova upućenih iz federalanog Sarajeva na Dan Republike Srpske:
„Na obilježavanju tzv. Dana Republike Srpske Vučićev sin i sin zločinca Ratka Mladića“, „Uz nacionalističke pjesme u Banjaluci organizovan defile povodom neustavnog dana Republike Srpske“, „Putinovi ‘Noćni vukovi’ u Banjaluci“, „Urušen ustavno-pravni poredak BiH, nužna mobilizacija na institucionalnom nivou“.
Zašto se političko Sarajevo ponaša ekstremno negativno prema Republici Srpskoj i srpskom narodu? Odgovor se vjerovatno može tražiti u stalnoj želji političkog Sarajeva da služi „nekome drugom“ jer nikada koroz istoriju Sarajevo nije bilo državni centar koji je u istorijskim granicama okupljao državotvorni narod koji je to srcem osjećao.
Je li vrijeme da političko Sarajevo konačno shvati da Banjalukom ne može upravljati?
PIŠE: MILORAD GUTALJ
