U porti Crkve Svetog proroka Ilije u Bjelovcu kod Bratunca danas će biti služen parastos za 109 Srba iz Bjelovca i susjednih srpskih zaselaka Sikirić i Loznička Rijeka, od kojih je 68 ubijeno na današnji dan 1992. godine u napadu muslimanskih snaga iz Srebrenice i okolnih sela.
Od ukupnog broja poginulih i ubijenih dvije trećine bili su civili.
Povodom 31 godine od stradanja Srba iz ovih sela u Odbrambeno-otadžbinskom ratu biće služen parastos i prislužene svijeće za pokoj duša nastradalih, te položeno cvijeće kod spomen-obilježja u crkvenoj porti.
Do velikog srpskog stradanja i zločina nad civilima u Bjelovcu i okolini došlo je u ranu zoru 14. decembra 1992. godine kada su jake muslimanske snage iz Srebrenice i brojnih muslimanskih sela, pod komandom Nasera Orića, upale u ova sela i počinile masakr nad zatečenim stanovništvom koje je još spavalo – ubijani su žene, djeca i starci i spaljivano sve.
Nakon počinjenog masakra nad srpskim stanovništvom, muslimanske snage su potpuno opljačkale srpsku imovinu, a onda su popalile ova tri sela, a grupu zarobljenih žena i djece odveli u logor u Srebrenicu gdje su zlostavljani i mučeni.
Predsjednik Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Bratunac Radojka Filipović rekla je Srni da je apsurdno da u Tužilaštvu BiH uopšte ne postoji predmet vezan za počinjene zločine u Bjelovcu 14. decembra 1992. godine.
Njoj su tog dana u Bjelovcu poginuli suprug Dragan i svekar Dragoljub sa još 66 mještana.
– Zarobljene su i u srebreničke logore odvedene moja svekrva Dostana i jetrva Mira Filipović, te Mirina djeca Nemanja od sedam mjeseci i trogodišnja Olivera, kao i devetogodišnji ranjeni komšija Brano Vučetić – rekla je Filipovićeva.
Petoro zarobljenih žena i djece razmijenjeno je nakon 56 dana, a Dostana je od posljedica mučenja i torture ubrzo oboljela i umrla.
Trajne traume ostale su i na ostalim zarobljenicima, odnosno logorašima.
Brano Vučetić, koji je preživio zarobljavanje i maltretiranja u srebreničkim logorima, ranije je rekao Srni da podsjećanje na stradanje u Bjelovcu kod njega izaziva posebne emocije, košmar, neobjašnjivo neraspoloženje i tugu za ubijenim članovima porodice, ali i bol zbog nepravde što za ta ubistva niko nije odgovarao.
Nestala starica Božana Ostojić nije još nađena, ni nakon 30 godina.
Najstarija žrtva muslimanskog zločina bila je osamdesetsedmogodišnja starica Zlata Јovanović, čiji su sin Milan i unuka Radenka ubijeni ispred kuće u kojoj su u jednom času nestale tri generacije te porodice.
Najmlađa žrtva bio je petnaestogodinjši dječak Čedo Miladinović, a ubijeni su i godinu stariji Slobodan Petrović, te sedamnaestogodišnji Milenko Vučetić.
U prosjeku je svaka srpska kuća u Bjelovcu izgubila po dva člana domaćinstva u posljednjem ratu.
Ova sela još nisu u cjelosti obnovljena i neki preživjeli mještani još ne mogu da se vrate, jer im ni nakon 31 godina kuće nisu obnovljene.
Za ovaj, kao ni za sve ostale zločine počinjene nad Srbima u Podrinju, niko nije odgovarao, iako su pravosudnim organima BiH podneseni brojni dokazi i svjedočenja o počinjenim zločinima.
Porodice poginulih ogorčene su na rad pravosuđa BiH i izgubile povjerenje i nadu da će Sud BiH procesuirati izvršioce Orićevih naredbi.
Parastos i prisluživanje svijeća za pokoj duša postradalih počeće u 13.00 časova, a pola časa kasnije biće položeno cvijeće i odata počast poginulim kod spomen-ploče sa imenima svih žrtava, postavljene na zid hrama.
