Turskim napadom 23. oktobra 1912. godine počela je Kumanovska bitka, u kojoj je Prva srpska armija pod komandom regenta Aleksandra Karađorđevića, za samo dva dana, do nogu potukla tursku Vardarsku armiju Zeki-paše i tako zadala težak udarac moćnom neprijatelju u Prvom balkanskom ratu.
Turci su u početku imali više uspjeha zbog slabog izviđačkog i obavještajnog rada srpske vojske, koja nije imala tačan uvid u raspored neprijatelja, a srpska Vrhovna komanda smatrala je da je riječ o turskim prethodnicama i da će se glavna bitka odigrati na Ovčem polju.
U trenutku kad su sukobi otpočeli, Prva armija je bila mnogo udaljena od Druge i Treće armije, a pod najžešćim udarom pala je njena Dunavska divizija prvog poziva pukovnika Miloša Božanovića, koja je imala i najteže gubitke, ali i odlučujuću ulogu u bici.
Tom prilikom se posebno istakao niži oficirski kadar, zahvaljujući čijoj su samoinicijativi naneseni snažni udari turskom rasporedu, tako da se 24. oktobra elitna turska armija u neredu i panici povukla ka Bitolju.
Trijumf je silno uzdigao moral srpske vojske i naroda, te bio podloga kasnijih pobjeda u Prvom i Drugom balkanskom, kao i u Prvom svjetskom ratu.
