Broj izbjeglica iz područja Bratunca, Srebrenice i Skelana registrovanih u januaru 1993. godine bio je 9.661 ili 45 odsto stanovnika srpske nacionalnosti u tim zajednicama, podaci su Republičke kancelarije za statistiku i Republičkog komiteta Crvenog krsta.
Egzodus uključuje veliki broj ljudi, posebno najugroženijih slojeva, djece, žena, starih i bolesnih, i dešava se već skoro godinu dana, piše u Memorandumu o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, autora Milivoja Ivaniševića.
Ljudi koji su izgubili svoju imovinu, čije su kuće uništene i čiji su životi bili u stalnoj opasnosti nisu imali drugog izbora osim da napuste sve i potraže sklonište u drugim mjestima i gradovima. To su učinili mještani spaljenih i uništenih srpskih sela u zajednicama Skelani, Srebrenica i Bratunac.
Izgubivši bukvalno sve, krenuli su ka mjestima gdje očekuju barem određen stepen sigurnosti za sebe i svoje porodice. Mnogi su ostali blizu svojih sela, nadajući se skorom povratku u njih. Drugi su otišli u mjesta gdje imaju rođake, a mnogi od njih koji nisu imali drugu opciju zatražili su sklonište kod razičitik humanitarnih organizacija, odnosno u njihovim izbjegličkim centrima.
Međutim, ta cifra se ne može uzeti kao nominalna vrijednost jer Muslimani, barem u području pomenutih zajednica, čine 24 odsto izbjeglica u Srbiji.
Navedeni broj izbjeglica nije kompletan niti konačan. Kako bi izbjegli vojnu službu, mnogi muškarci se nisu registrovali kao izbjeglice… To je posebno tačno kada se radi o Srbima koji su starosti u obavezne regrutacije.
Osim toga, srpske i muslimanske izbjeglice sa pomenute teritorije nalaze se, doduše u manjem broju, u Crnoj Gori i u inostranstvu. Već je evidentno da su migracije izbjeglica vrlo česte i dinamične.
Lica koja su dobrostojeća uglavnom se ne registruju kod kompetentnih službi – Crvenog krsta i Komesara za izbjeglice – te stoga ne verifikuju svoj status izbjeglice.
Stepen njihovog blagostanja je druga stvar. Ovi zapisi uglavnom isključuju djecu, posebno onu koju su uzeli bliski rođaci njihovih roditelja.
Međutim, bez obzira na sve ovo, tužna je istina da je gotovo polovina srpskog stanovništva tih zajednica van ne samo svojih zajednica, već i svoje države.
Milivoje Ivanišević je autor Studije o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, koja je na inicijativu predsjednika SR Jugoslavije Dobrice Ćosića preimenovana u Memorandum jugoslovenske Vlade, dokument koji je dostavljen UN, Stejt departmentu, Komitetu za spoljne poslove Senata, te Ciji 1993. godine.
Dokument je na adrese u Vašington odnio profesor Darko Tanasković, a tadašnji jugoslovenski ambasador pri UN Dragomir Đokić Memorandum je uputio generalnom sekretaru UN.
