Piše Mile V. Vasiljević
Zdravstvene prilike u Zvorniku tokom Srednjeg i Novog vijeka nisu bile ništa drugačije od većine gradova balkanskog poluostrva toga vremena. Vjerski objekti su bile jedine ustanove u kojima se stanovnicima mogla pružiti kakva-takva medicinska pomoć i usluga. Međutim, udaljena sela, manjak puteva i prevoznih sredstava, predstavljao je problem većini stanovnika da nekako dođu do tih manastira, hramova i džamija gdje se pružala neka vrsta medicinske pomoći. S toga je narod bio prepušten sam sebi. Svako selo je imalo nekog svog vidara ili vračara. Narod se oslanjao ulavnom na narodnu medicinu i vračanje. Nekada je to davalo uspijeha, a nekada ne, ali za seosko življe toga vremena nije bilo drugog načina. U Novom vijeku nije bilo neke drastične promjene, osim što se u gradovima popravila situacija donekle, jer su u njih dolazili razni ljudi, sa površinskim poznavanjem medicine, ali su i kao takvi dobijali posao i liječili ugledne porodice. Međutim, nekog objekta za pružanje zdravstvene pomoći, u Zvorniku nije bilo. Sve do dolaska Austrougarske.
Austrougarskom okupacijom, kasnije aneksijom, došlo je do izvjesnih promjena po pitanju zdravstvenih prilika u Zvorniku. Dolaskom austrougarske vlasti, došao je određen broj vojnika, pa i civila koji se naselio u zvorničkom području. Promjena klime, dolazak u novu sredinu, sve je to doprinjelo tome da su se vojnici razboljevali, a sa njima i ostalo stanovništvo. Austrougarske vlasti su zbog toga riješile da naprave prvu bolnicu u Zvorniku. Prva bolnica u Zvorniku za vrijeme Austrugarske okupacije, podignuta je na Fetiji, za potrebe vojnog garnizona, ali je služila i civilnom stanovništvu do kraja Prvog svjetskog rata. Narod je dugo posle odlaska Austrije tu zgradu zvao „špitalj“, iako je između dva svjetska rata, u njenom prizemlju bila finansijska kasarna, a na spratu stanovi. Nakon Drugog svjetskog rata tu je bio đački dom, a sredinom osamdesetih godina srušena je zbog dotrajalosti.
Pošto je ta bolnica poslije Prvog svjetskog rata dobila potpuno drugačiju namjenu, narodu se između dva rata pružala zdravstvena pomoć u jednoj baraci koja se nalazila preko puta sadašnje osnovne škole „Sveti Sava“. Zbog nedovoljnog i neuslovnog radnog prostora u baraci, neke ljekarske intervencije, obavljane su u konačištu-hanu koji se nalazio na prostoru između fontane i Zvorničanke danas. Međutim, tridesetih godina XX vijeka, pokrenuta je inicijativa da se izgradi nova zgrada za potrebe zdravstva. Prikupljeno je dovoljno sredstava da se 1933. godine izgradi nova zgrada na Fetiji u kojoj su, u početku pružane samo ambulantno-polikliničke usluge.
Poslije Drugog svjetskog rata, rješenjem Narodnog odbora sreza Zvornik 1956. godine u Zvorniku je formiran Dom Zdravlja, koji 1971 godine prerasta u Medicinski centar Zvornik.a tom prostoru, 1985.godine gradi se zgrada sa dodatnih 6.000 kvadratnih metara prostora. Uglavnom, u takvoj situaciji Medicinski centar Zvornik je i dočekao ratna zbivanja u Bosni i Hercegovini 1992. godine. Ono što je još važno istaći jeste da se od 2006. godine Medicinski centar bio podijelio na Dom zdravlja i Opštu Bolnicu Zvornik.
