Pomjeranjem kazaljki na časovnicima za jedan sat unaprijed, u nedjelju, 29. marta, u dva sata ujutro počeće ljetnje računanje vremena.
Ljetnje računanje vremena počinje posljednje nedelje marta tako što se vrijeme u dva sata ujutro pomjeranjem kazaljki za jedan sat unaprijed računa kao tri sata. Prelazak na ljetnje i zimsko vrijeme prvi put je zabilježen 1916. godine u zemljama na sjeveru Evrope, a do sada je uveden u oko 70 država, uglavnom na sjevernoj hemisferi. Od 2002. godine zemlje Evropske unije, kao i ostale države u Evropi, odredile su da početak ljetnjeg vremena bude posljednje nedelje u martu, a završetak posljednje sedmice u oktobru.
Pomjeranje kazaljki u zapadnoj Evropi uvedeno je početkom 1970-ih godina, sa obrazloženjem da se time „produžava“ dan, omogućuje ušteda u potrošnji električne energije, povećava produktivnost, poboljšava prilagođavanje ljudi i radni dan čini efikasnijim.
Sve evropske zemlje koriste ljetnje vrijeme, a datum pomjeranja kazaljki različit je od države do države.
Pomjeranje vremena se u većini slučajeva obavlja u noći između subote i nedelje da ne bi izazvalo veće probleme za radno stanovništvo.
Na južnoj hemisferi početak i kraj ljetnjeg vremena je obrnut u odnosu na sjevernu.
Većina modernih računarskih operativnih sistema ima mogućnost automatskog prelaska na ljetnje računanje vremena.
Izrael je, primjera radi, do prije nekoliko godina mijenjao ljetnje vrijeme različito od ostatka svijeta, zbog posebnog lunarnog kalendara, pa većina računarskih sistema nije mogla prelaziti na izraelsko ljetnje vrijeme.
Pojedini astronomi su protiv pomjeranja kazaljki i vještačkog „produženja“ dana, makar se to pravdalo i ekonomskom računicom.
Agencije
