U ljeto 1993. godine bosanski muslimani, preko tzv. „islamske mreže“, nabavljaju iz Sirije 30 avionskih bombi kamionima Crvenog krsta.
Bombe, koje su bile punjene nepoznatom vrstom nervnih bojnih otrova, transportovane su u Tuzlu, u skladište u Dubravama pored aerodroma, a zajedno sa njima stiglo je i pet stručnjaka za hemijsko oružje koji su muslimane učili njegovoj upotrebi.
U dokumentima koje je Tužilaštvu BiH proslijedio potpredsjednik Federacije BiH Mirsad Kebo može se vidjeti da su prvi put minobacačke granate sa hemijskim punjenjem upotrebljene 2. avgusta 1993. godine prilikom napada na šire područje Zvornika u nastojanju da izbiju na rijeku Drinu i tamo učvrste svoje položaje.
Napad nije uspio, međutim, utvrđeno je da su muslimani u više navrata koristili „120 mm“ mine sa hemijskim punjenjem.
Dalje se ističe da je UNPROFOR uzeo uzorke zemljišta i u svom izvještaju naveo da je u najmanje tri odvojena slučaja upotrijebljeno hemijsko naoružanje u borbama oko sela Boškovići, sjeverozapadno od gradskog jezgra Zvornika.
Hemijsko oružje, koje je pod oznakom „Tajno“ navedeno još 1993. godine u izvještaju Komande HVO-a, korišteno je i u napadima na Vitez i Busovaču.
„Ima i ta činjenica, na Sudu je da utvrdi, ona nije masovna i sadrži ove podatke. Ako jeste istina, onda je to i za mene i za sve nas strašna stvar“, rekao je Kebo za Radio-televiziju Republike Srpske.
Prema navodima ovog dokumenta, muslimanske snage kupovale su hemijsko oružje u manjim količinama od arapskih zemalja, a zatim su uspjeli da proizvedu neke vrste u domaćim fabrikama.
„Muslimani su namjeravali da upotrijebe bombe sa vremenskim upaljačima /time bomb/ u defanzivne svrhe. Budući da je u Tuzli smješten dio hemsijke industrije, pristupilo se osmišljavanju proizvodnje hemijskog oružja“, napominje su ovom dokumentu.
Pominje se da je u to vrijeme Ejup Ganić bio zadužen za nabavku oružja i razvoj vojne industrije bosanskih muslimana. Kasnije tu ulogu je preuzeo Hasan Čengić.
U dokumentu od 1. aprila 1993. godine vidi se da je Predsjedništvo Skupštine opštine Tuzla tražilo od Ministarstva odbrane Hrvatske saglasnost za pretakanje hemikalija iz preduzeća „INA – Petrohemija“ iz Kutine.
Traženo je pretakanje 160 tona azotne kiseline, 120 tona oleuma i koncentrovana sumporna kiselina.
U ovom dokumentu se daju garancije da će proizvodi od tih hemikalija isključivo biti upotrebljavani u okviru zone djelovanja Drugog korpusa Oružanih snaga RBiH u kojem djeluju pod jedinstvenom komandom i jednice HVO-a.
Isto tako se daju garancije da će ovi proizvodi biti upotrijebljeni samo u borbi protiv „četničkog agresara“. Potpisnik ovog dokumenta je Bahrija Tanović.
Posrednik u ovom poslu bila je Ambasada RBiH u Zagrebu.
[mom_video type=“youtube“ id=“Dlky5ZPxQcU“]
