PPRIJEDOR – Od prvog razreda osnovne škole kroz Nastavni plan i program učenici se upoznaju sa pozorištem, a od trećeg razreda i sa filmom, gdje posjete pozorištu i bioskopu imaju, osim obrazovne, i vaspitnu vrijednost, rečeno je Srni u Ministarstvu prosvjete i kulture Republike Srpske.
„Učenici kroz nastavne teme pozorište odnosno film stiču osnovne pojmove o pozorišnoj predstavi i filmu, navikavaju se na kolektivno gledanje predstava i filmova, te uče kulturnom ponašanju u pozorištu/bioskopu“, poručuju iz Ministarstva prosvjete i kulture Republike Srpske.
Pozorište Prijedor nema dječiju scenu, ali već tri godine intenzivno sarađuje sa Dječijim pozorištem Republike Srpske koje svakog mjeseca gostuje u gradu na Sani igrajući svoje predstave za najmlađu publiku, kao i za organizovane školske posjete teatru.
„Postoje kontradiktornosti kad je u pitanju ponuda i potražnja. Kada nismo imali predstave za djecu, mnogi su pitali zašto ih nema. Sada kad ih imamo redovno, vrhunski naslovi igraju se pred polupraznom salom i ja nemam odgovor na pitanje zašto je to tako“, rekao je Srni direktor Pozorišta Prijedor Zoran Baroš.
On je naveo da je istovremeno pozorišna sala prepuna uvijek kada se igraju predstave za organizovane školske posjete koje roditelji takođe plaćaju, te da ne vjeruje da cijena ulaznica može biti razlog slaboj posjećenosti, budući da se radi o pet KM jednom mjesečno, što je čak i jeftinije za jednu marku nego što su koštaju karte za redovan repertoar ove kuće u Banjaluci.
„Nije razlog ni neinformisanost budući da gostujuće predstave najavljujemo plakatima i u gradu i u vrtićima i u školama, a oglašavamo se i putem medija i putem društvenih mreža. Činjenica je, nažalost, da većina djece prvi susret s pozorištem doživi tek u školskim posjetama, koje, opet nažalost, ne organizuju ni sve škole, tako da je i dalje ogroman broj djece uskraćen za čari teatra“, dodao je Baroš.
Glumac Dječijeg pozorišta Republike Srpske Slobodan Perišić rekao je Srni da je u današnje vrijeme besmisleno uopšte postaviti pitanje o značaju pozorišta u ranom djetinjstvu kada se zna da je to jedina živa umjetnost koja se dešava u trenutku u kojem se i gleda, da je takav doživljaj jedinstven, nezamjenjiv i neuporediv s doživljajem bilo koje druge umjetnosti.
„Za djecu je važna i edukativna i katarzična i informativna funkcija teatra, posebno neverbalna komunikacija, a, znajući da se male ličnosti grade do određenog uzrasta, ja bih na prvo mjesto stavio emotivnu inteligenciju. Sigurno je da su djeca iz manjih sredina uskraćena za čitav jedan uzbudljivi svijet, ali je tim važnije da Dječije pozorište Republike Srpske, kao institucija od nacionalnog značaja, ima što više gostovanja gdje god to prostor dozvoljava“, ocijenio je Perišić.
Kada je riječ o posjetama pozorištu u najranijem uzrastu, Perišić smatra da je na obrazovnim ustanovama da poštuju plan i program, da je na pozorištima da imaju strategiju gajenja publike i odgovarajuću repertoarsku politiku, a da je najveća odgovornost na roditeljima.
„Prvo je pitanje da li roditelj ima ili nema svijest o značaju teatra u razvoju ličnosti djeteta, a drugo je pitanje navike, a navika je jaka stvar. Banjaluka ima sreću da Dječije pozorište Republike Srpske ima dugu tradiciju i da su roditelji od malih nogu dolazili u pozorište, a danas svoju djecu dovode u pozorište na osnovu svog iskustva i svoje navike“, zaključio je Perišić.
Glumica Dječijeg pozorišta Republike Srpske Božana Bijelić navela je da ansambl ove kuće dosta putuje i rado igra svoje predstave u gradovima Republike Srpske i Federacije BiH.
„Kad se izmjestite iz većih sredina, odmah je tu manje publike. Nema razvijene navike odlaska u pozorište. Imamo mobilnije predstave koje je lakše postaviti i koje su manje i po broju glumaca i po tehnici i po scenografiji, te ih igramo u sredinama koje nemaju pozorište. Trudimo se koliko možemo, ali ima tu i drugih stvari i problema, ne zavisi sve samo od naše volje i želje“, rekla je Bijelić Srni.
Prema njenim riječima, djeca su publika koja se ne suzdržava da pokažu emociju, koja lakše, slobodnije i neposrednije komunicira sa glumcima na sceni i koja pozorište doživljava i dublje i intenzivnije nego crtani film ili slikovnicu.
„I kroz rad i kroz lično iskustvo vidim koliko teatar znači u ranom djetinjstvu. Moje dijete je odraslo u pozorištu i to je svijet koji djeca žive u svojim glavama, koji maštaju, s kojim se lako poistovijete i sa čijim se likovima sažive. To je ostvarenje nekih njihovih fantazija i djeca koja imaju priliku ići u pozorište puno su bogatija nego ona koja, nažalost, nemaju“, ocijenila je Bijelić.
Dječije pozorište Republike Srpske na repertoaru ima predstave za uzrast od dvije godine naviše, iako u publici uvijek ima i djece mlađe od naznačenog uzrasta koja takođe mogu ispratiti cijeli tok predstave.
Jedno od najpopularnijih pozorišta za djecu u regionu jeste „Pozorištance puž“ u Beogradu koje je 1977. godine osnovao Branko Milićević poznatiji kao Branko Kockica i čiji je moto „Vitamin za dušu“.
SRNA
